„ზესტაფონო, ზესტაფონო გშორდები“ – ანუ უიმედოდ დარჩენილი კლუბი

ამბობენ, დრო ყველაფრის მკურნალიაო, თუმცა ამ სტერეოტიპს ქართული ფეხბურთი საკმაოდ ადვილად ამსხვრევს. დრო მიდის, ჩვენი ფეხბურთის პრობლემების რაოდენობა კი სულ უფრო და უფრო მატულობს. ბოლო თვეების და რამდენიმე სეზონის ერთ-ერთ მთავარ სალაპარაკო თემად საფეხბურთო კლუბი „ზესტაფონი“ რჩება, რომლის ირგვლივ უსიამოვნებები არ წყდება.

არადა, ქართულ ფეხბურთზე საუბრისას და მისი ყველაზე წარმატებული გუნდების გახსენების დროს თბილისის „დინამოს“ შემდეგ, ალბათ, სწორედ იმერული კლუბი ახსენდებათ. გასაკვირი ამაში არაფერია – წინა სეზონების შედეგების გათვალისწინებით, „ზესტაფონი“ ყურადღებას ნამდვილად იმსახურებს. ორი მოგებული ჩემპიონატის, ერთი თასისა და ორი სუპერთასის გარდა, იმერული კლუბი ევროთასებზე ღირსეულად არაერთხელ წარსდგა. ყველაზე დასამახსოვრებელი 2011 წელს ევროპის ლიგის პლეიოფამდე მისვლა იყო.

ხსენებული მიღწევების მიუხედავად, „ზესტაფონს“ მოედნის გარეთ კარგი დღეები იშვითად ჰქონია. მაშინაც კი, როცა იმერული კლუბი მაღალი მიზნებისთვის იბრძოდა, მის შინაურ სამზარეულოში ფინანსებთან დაკავშირებული არაერთი უსიამოვნება იყო. არადა, ლოგიკურად, ეს ასე მარტივი მიზეზების გამო არ უნდა ყოფილიყო: კლუბი ლიდერებს შორის იყო და არაერთ სხვა კლუბთან შედარებით, ილია კოკაიას სახით კერძო მფლობელი ჰყავდა, რაც განსაკუთრებით საქართველოში, ნებისმიერი გუნდისთვის ძალიან დიდი პლიუსია.

ყველაზე დიდი ძალა ხალხს აქვსო… ამ შემთხვევაში, ეს სტერეოტიპი მართლდება. გასაჭირში მყოფ „ზესტაფონს“ ადგილობრივი მოსახლეობა მხარში ყოველთვის ედგა. საქართველოს ქალაქებში მოსახლეობის ადგილობრივი კლუბისადმი სიყვარულს მატჩებზე დასწრებაც ადასტურებს. სამწუხაროდ, ამას დედაქალაქზე ვერ ვიტყვით, თუმცა ხშირად სხვა ქალაქების პატარა სტადიონების ტრიბუნების 70% მაინც სავსეა. განსაკუთრებით ეს ზესტაფონს ეხება, რაშიც გასაკვირი არაფერია. ორმაგი სიამოვნებაა, როცა შენი ქალაქის გუნდი მაღალი მიზნებისვის იბრძვის და ქალაქის სახელის დაცვას ცდილობს. ამიტომ, „ზესტაფონს“ მხარდაჭერა არასდროს აკლდა. თუნდაც 2006 წელს დაშლის პირას მყოფმა კლუბმა, არსებობა, შესაძლოა, სწორედ გულშემატკივართა ძალისხმევით გააგრძელა. აქციები შარშანაც იყო და, სამწუხაროდ, მათი გამართვის საფუძველი ზესტაფონელებს წელსაც ჰქონდათ. მათი მოთხოვნა არ დაკმაყოფილებულა. რიგითმა ბიზნესმენმა კოკაიამ ფეხბურთით მოგება ვერ ნახა – გასაკვირი ამაში პრინციპში არც არაფერია. ამ დრომდე ის საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციასთან ომს აგრძელებს, რომელიც, სიმართლე რომ ვთქვათ, საფუძვლიანიანიც კი არის და პირად დაპირისპირებაშიც დიდი ხნის წინ გადავიდა.

21 აპრილს მუნიციპალიტეტის სპეციალური სხდომა შედგა, სადაც კლუბის დაფინანსების ან დაუფინანსებლობის საკითხი უნდა მოეგვარებინათ. საბოლოოდ, კლუბის დაფინანსებას მხარი ცამეტმა ადამიანმა დაუჭირა, წინააღმდეგი კი ჩვიდმეტი აღმოჩნდა, რამაც „ზესტაფონის“ მომავალი კიდევ უფრო დიდი კითხვის ნიშნის ქვეშ დასვა.

გორის „დილასთან“ ჩაშლილი მატჩის შემდეგ კი სკანდალი კიდევ უფრო ფართომასშტაბური გახდა. „ზესტაფონი“ მატჩზე არ გამოცხადდა, რის შემდეგაც საკმაოდ სკანდალური განცხადება გამოქვეყნდა, რომელშიც როგორც ილია კოკაია, ისე ზესტაფონური კლუბი „დილას“ მხრიდან ფეხბურთელების მოსყიდვაზე საუბრობდნენ. კოკაიამ აღნიშნა, რომ ამის შესახებ მატჩამდე სფფ-საც შეატყობინა, თუმცა რეაქცია ფედერაციის მხრიდან არ ყოფილა. გარდა ამისა, ჩვენს საიტთან საუბრისას „ზესტაფონის“ პრესატაშეს სერგო ფუტკარაძის თქმით, კლუბმა ამ მიზეზით ფეხბურთის ფედერაციას მატჩის გადატანაც კი სთხოვა, მაგრამ უარყოფით პასუხი მიიღო. არ გამოცხადების შემდეგ იმერულმა კლუბმა ამ და შემდგომ შეხვედრებში ტექნიკური მარცხის გარდა, ასევე ფულადი ჯარიმაც მიიღო და უმაღლესი ლიგიდან მოიკვეთა. გორის „დილას“ მიერ საპასუხოდ გამოქვეყნებულ განცხადებაში კი ნათქვამია, რომ კლუბს მეტოქის რომელიმე ფეხბურთელის მოსყიდვა, ლოგიკურად, არ უნდა აწყობდეს და ყველანაირი მსგავსი ბრალდება აბსურდულია. ერთი მხვრივ, ისედაც მძიმე სიტუაციაში მყოფი „ზესტაფონის“ ფეხბურთელის მოსყიდვა ჩემპიონობისთვის მებრძოლი გუნდის მხრიდან ალოგიკურია. სხვა მხვრივ, ქართულ ფეხბურთში გარიგებულ მატჩებთან დაკავშირებული სკანდალები აქამდეც არაერთხელ ყოფილა, რის გამოც ჭორის არსებობის შემთხვევაშიც კი, ფედერაციამ გამოძიება დაუყონებლივ უნდა დაიწყოს. ეს შემთხვევა სფფ-ს მხოლოდ მინუსად შეგვიძლია ჩავუთვალოთ. თუმცა, შეცდომების გამოსასწორებლად დრო ჯერ კიდევ არსებობს. სხვათაშორის, ამ შემთხვევასთან დაკავშირებით, თურქეთის მაგალითიც გაიხსენეს, როდესაც გაჩემპიონებული „ბეშიქთაში“ სწორედ ამ მიზეზით ჩემპიონთა ლიგიდან მაინც მოკვეთეს.

„ზესტაფონის“ დაშლა ქართული ფეხბურთის რეგრესს ხელს, ალბათ, კიდევ უფრო შეუწყობს. იმერელთა ადგილს უმაღლეს ლიგაში ის კლუბი დაიკავებს, რომელიც, წესით, პირველ ლიგაში უნდა ასპარეზობდეს, უმაღლეს ლიგაში გუნდების რაოდენობა კი არ შემცირდება და კვლავ 16 დარჩება, აქედან უმეტესობა კვლავ მუნიციპალიტეტის დახმარებით დაფინანსდება, რაც 16-გუნდიანი ჩემპიონატის უარყოფი მხარეს ხაზს კიდევ ერთხელ გაუსვამს. საქმეს, ოდნავ, შესაძლოა, „საბურთალოს“ ამოსვლამ უშელოს, რომელმაც უმაღლესი ლიგის საგზური სწორედ გუშინ მოიპოვა.

სიტუაცია მართლაც ძალიან უსიამოვნოა, მისი შესაძლო გაგრძელება კი, უფრო ცუდია. ფაქტია, რომ ქართულ ფეხბურთი ასეთ სიტუაციაში აქამდეც იყო და, სავარაუდოდ, მომავალშიც იქნება.

ცოტა პოზიტივისთვის ქალაქ ზესტაფონზე საქვეყნოდ ცნობილი სიმღერა გავიხსენოთ, რომელიც გარკვეულწილად მის მდგომარეობასაც ასახავს, რადგან ის როგორც მუნიციპალიტეტმა და პრეზიდენტმა, ასევე ფეხბურთის ფედერაციამ მიატოვა…