ქართველებზე შეყვარებული რუსი კომენტატორი

„ნტვ-პლუსის“ სპორტულმა რედაქციამ თავისი კომენტატორების ინტერვიუები შემოგვთავაზა. მათ შორის იყო ქართველებისა და ქართული ფეხბურთის მიმართ სიმპათიით განწყობილი ჟურნალისტი მიხაილ მელნიკოვი, რომელმაც ამ ინტერვიუშიც ისაუბრა თბილისის „დინამოსა“ და კოტე მახარაძის შესახებ. აღნიშნული ინტერვიუს მონაკვეთებს Fanebi.com-ის ფეისბუქის გვერდი პერიოდულად აქვეყნებდა, ახლა კი ჩვენი ინტერნეტ-პორტალი უფრო ვრცლად გთავაზობთ მიშა მელნიკოვის აზრს „დინამოსა“ და ლეგენდარულ კოტე მახარაძეზე.

— როდის შეგიყვარდათ თბილისის „დინამო“ – 1981 წელს თუ მანამდე?
— არა, მანამდე. ბავშვობაში ალერგიის გამო სამხრეთში ხშირად დავყავდი მშობლებს. გაგრაში, ერთ-ერთ ქართულ სანატორიუმში ვცხოვრობდი, სადაც ყველა კაცი თბილისის „დინამოს“ მატჩებს უყურებდა. ამ პერიოდიდან შევიცანი ფეხბურთი. მამის მსგავსად, ბავშვობაში მეც „ზენიტსა“ და „ცსკა“-ს ვქომაგობდი, თუმცა 70-იანი წლების მეორე ნახევარში დამოუკიდებელი არჩევანი გავაკეთე და თბილისის „დინამოს“ გულშემატკივარი გავხდი. მაშინ ეს გუნდი ჭკვიანურ ფეხბურთს თამაშობდა. 1978 წელს კი ჩემპიონები გახდნენ. ეს იყო ყიფიანის, გუცაევის, ჩივაძის, შენგელიას და სხვათა თაობის გუნდი. შემდეგ, ასე რომ ვთქვათ, საფეხბურთო ტრაგედია შემემთხვა: საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ „დინამოს“ და სხვა ქართული გუნდების თამაშს ვეღარ ვუყურებდი. რაღაც პერიოდის განმავლობაში ფეხბურთს აღარც ვადევნებდი თვალ-ყურს.

— კოტე მახარაძემ „დინამოს“ შეყვარებაში რაიმე როლი ითამაშა?
— დიახ, რა თქმა უნდა. ამ დრომდე ვფიქრობ, რომ კოტე მახარაძის მიერ რუსულ ენაზე წაყვანილი რეპორტაჟების მსგავსი სხვა კომენტატორებისგან არ მომისმენია და რომც მომესმინა, ალბათ, მაინც ვერ აჯობებდა მახარაძის კომენტირებას. ამ ადამიანს ყველა დროის საუკეთესო კომენტატორად მივიჩნევ. გამიმართლა და ერთხელ დიდი ხნის განმავლობაში მომიწია მასთან ურთიერთობა. ჯერ კიდევ მაქვს მისი კომენტირებით თბილისის „დინამოს“ ჩანაწერები.

— რაში მდგომარეობდა მისი ქარიზმა და უნიკალურობა?
— პირველ რიგში, ის მსახიობი იყო. ის უბრალოდ კომენტირებას არ აკეთებდა, არამედ თამაშობდა ისე, როგორც სპექტაკლში. მეორე რიგში, მას ჰქონდა რაღაც ფენომენი, რასაც ვერ ვხსნი, ძალიან ბევრ ენათმეცნიერს ვესაუბრები მასზე. რუსული ენა იქ უფრო მდიდრდება, სადაც ის მშობლიურ ენად არ ითვლება – მაგალითად, სოხუმში, ოდესაში, ბაქოში. ბევრ ქართველთან ჩამომიყალიბდა ურთიერთობა და ისინი რუსულად შესანიშნავად მეტყველებენ. მე მომწონს მათი აქცენტი, თუმცა ეს მთავარი არ არის. ყოველთვის მაოცებდა ფაქტი, როცა ადამიანებისგან, რომელთა მშობლიური ენა რუსული არ არის, მესმოდა ისეთი რუსული გამოთქმები, როგორიც მოსკოვშიც კი არასდროს გამიგია. აი, ეს არის მეორე ფაქტორი, რატომაც ასე ძალიან შემიყვარდა კოტე მახარაძის მიერ წაყვანილი რეპორტაჟები.

— კოტემ ერთ-ერთ ინტერვიუში თქვა, რომ რეპორტაჟების დროს სპეციალურად ამატებდა აქცენტს, რადგან სცენაზე მის გარეშე საუბრობდა.
— ვერ შეგეწინააღმდეგებით და ვერც დაგეთანხმებით, რადგან მისი სპექტაკლები მხოლოდ ქართულ ენაზე მაქვს ნანახი. შეიძლება მართლაც იყენებდა ასეთ ოინს. ის არამარტო საფეხბურთო, არამედ საკალათბურთო მატჩებისაც უკეთებდა კომენტირებას. რამდენადაც ვიცი, ამას კალათბურთის შემოსვლის დროსაც კი აკეთებდა.

— გიცდიათ მისგან რომელიმე ფრაზის დასესხება?
— არა, სად მე და სად ის?!

— იქნებ მაინც გეცადათ?
— არა, თუმც რამდენჯერმე მისი ფრაზის ციტირება მოვახდინე. მაგალითად, „სანამ ბურთი ჰაერშია, მოკლედ გაგაცნობთ გუნდების შემადგენლობებს“. მე ყოველთვის ვამბობ, ეს ჩემი ფრაზაა თუ კოტე მახარაძისგან ნასესხები.

ბექა დოგრაშვილი